داستان غم انگیز کلاس مجتبی‌!!!

 

 

 

پرونده اش را زیر بغلش گذاشتند و بیرونش کردند
 

ناظم با رنگ قرمز و چهره برافروخته فریاد کشید:
 

بهت گفته باشم، تو هیچی نمی شی ، هیچی!

مجتبی نگاهی به همکلاسی هایش انداخت،
 

آب دهانش را قورت داد
 

خواست چیزی بگوید اما، سرش را پایین انداخت و رفت.
 

برگۀ مجتبی، دست به دست بین معلم ها می گشت.
 

اشک و خنده دبیران در هم آمیخته بود...

امتحان ریاضی ثلث اول :
 

سوال : یک مثال برای مجموعه تهی نام ببرید.
 

جواب : مجموعه آدم های خوشبخت فامیل ما.

سوال : عضو خنثی در جمع کدام است ؟
 

جواب : حاج محمود آقا، شوهر خاله ریحانه که بود و نبودش در جمع خانواده هیج تاثیری ندارد
 

و گره ای از کار هیچ کس باز نمی کند.

سوال : خاصیت تعدی در رابطه ها چیست ؟
 

جواب : رابطه ای است که موجب پینه دست پدرم، بیماری لاعلاج مادرم و گرسنگی

 همیشگی ماست.


معلم ریاضی اشکش را پاک کرد و ادامه داد:
  

سوال : نامساوی را تعریف کنید
.

جواب : نامساوی یعنی ، یعنی ، رابطه ما با آنها ، از مابهتران؛
 

اصلا نامساوی که تعریف و تمجید ندارد، الهی که نباشد.

سوال : خاصیت بخش پذیری چیست ؟
 

جواب : همان خاصیت پول داری است آقا که اگر داشته باشی در بخش بیمارستان

 پذیرش می شوی و گرنه مثل خاله سارا بعد از جواب کردن بیمارستان تو راه خانه

 فوت می کنی.
 

سوال : کوتاه ترین فاصله بین دو نقطه چه خطی است ؟
 

جواب : خط فقر ، که تولد لیلا ، خواهرم را ، سریعا به مرگش متصل کرد
 

برگه در این نقطه کمی خیس بود و غیر خوانا ، که شاید اثر قطره اشک مجتبی بود.


معلم ریاضی ، ادامه نداد برگه را تا کرد ، بوسید و در جیبش گذاشت.

مجتبی دم در حیاط مدرسه رسیده بود ،
 

برگشت با صدای لرزانش فریاد زد:
 

آقا اجازه؟ گفتید هیچی نمی شیم؟ هیچی ؟
 

بعد عقب عقب رفت، در حیاط را بوسید
 

و پشت در گم شد...